Multitasken… We leven in een tijdperk waarbij het bijna de norm is geworden en toch… We zijn er niet voor gemaakt. Onze hersenen kunnen het niet aan. Noch het simultaan multitasken, noch het serieel multitasken maakt ons productiever.

Voor we naar het onderscheid van deze twee vormen van multitasken gaan, duiken we even in ons hoofd, in onze hersenen. Theo Compernolle omschrijft drie breinen, die ons denken, beslissen, handelen sturen.

• Ons denkende brein is het ‘jongste’ en typisch voor de mens. Ons denkende brein zorgt ervoor dat we abstract kunnen nadenken en de zintuigelijke laag kunnen overstijgen. Ons denkende brein ziet problemen, analyseert ze en zoekt oplossingen. Ons denkende brein is langzaam en hongerig: het heeft continue aandacht en focus nodig. Daarom is denkwerk best wel lastig en vermoeiend. Ons denkende brein kan zich trouwens maar op één ding tegelijkertijd focussen.
• Ons reflexbrein is het deel van ons brein dat reageert op wat je beleeft via je zintuigen: prikkels krijgen en op prikkels reageren dus. Dit brein wordt getriggerd als we een schouderklopje krijgen, ergens pijn hebben, regendruppels op ons hoofd voelen, maar ook als we een melding krijgen van whatsapp, als er een mail binnenkomt, als je een like krijgt op een social media post, … Sommige waarnemingen zorgen ervoor dat onze hersenen een shotje dopamine krijgen, het hormoon dat op dezelfde manier werkt als drugs: het zorgt ervoor dat je op zoek gaat naar meer van hetzelfde… Het zorgt ervoor dat je in mailbox blijft plakken en tientallen mails bekijkt, terwijl je alleen op dat ene binnenkomende mailtje wou reageren…
• Je archiverende brein zorgt voor de ‘opslag’ van de informatie, in een goed georganiseerde en overzichtelijke bibliotheek. Het archiverende brein werkt voornamelijk als we rusten, slapen, ontspannen… Als jij bij wijze van spreken achterover gaat zitten, kan de bibliothecaris in je hoofd zijn werk doen…

Rekening houdend met deze breinen, kunnen we de stap zetten naar het multitasken. Het woord zegt het zelf: we doen meerdere taken tezamen. Er zijn twee vormen van multitasken, namelijk

• Simultaan multitasken, waarbij we 2 taken tegelijkertijd opnemen (vb: naar iemand luisteren en tegelijkertijd een mail afwerken). Ons denkende brein kan echter geen twee taken combineren, waardoor we de aandacht in plaats van te verdelen, eigenlijk afbreken. Het stuk dat afgebroken wordt, gaan we invullen vanuit interpretaties, vanuit ‘giswerk’.
• Serieel multitasken, waarbij we afwisselend aan de slag zijn met onderdelen van verschillende taken (vb: bezig zijn met het schrijven van een blogbericht, een ‘ping’ op de gsm horen, bericht lezen en daarna weer verder schrijven aan het blogbericht). Hierbij belasten we onze hersenen met het loslaten, oppikken, behandelen, loslaten, oppikken, behandelen, … Vermoeiend en belastend, op zijn minste…

Multitasken zorgt er dus, hoe paradoxaal ook, voor dat we efficiëntie verliezen in plaats van winnen.

DE oplossing voor dit alles? In theorie zal deze wel bestaan… In praktijk is het vaak wat zoeken. Wat proberen. Wat vallen en opstaan. Deze kapstokken geven we alvast graag mee:

• Wissel zo weinig mogelijk tussen taken. Werk in blokken, waarin je een taak afwerkt. Voorzie na een werkblok ook een moment van pauze, zodat je archiverende brein aan de slag kan.
• Vermijd prikkels… Ze activeren je reflexbrein en verstoren je denkwerk. Schakel meldingen (mail, facebook, WhatsApp en andere uit). Misschien nog beter: ga even volledig offline. Zonder je voor ‘pittig denkwerk’ af. Weet je dat niet ongestoord zal kunnen werken, hou hier planmatig dan rekening mee…
• Gun jezelf pauze en slaap. En neem dan ook echt rust. Je rustmomenten invullen door het checken van sociale media is dan niet het beste idee… Je archiverende brein kan pas zijn werk doen als jij je hoofd eens even ‘leeg’ maakt.

Wat is jouw ‘gouden tip’ om multitasken te vermijden?